İLK PLATES SEANSIM

Bu sabah koştur koştur (niye o kadar acele ettiysem) salona gittim. Nerdeyse görevlilerden bile önce. (o kadar abartmışım yani) kayıt işlemlerimde eksik evrakım vardı, onları tamamladım. Sonra grup yavaş yavaş gelmeye başladı. Hepsi emekli hanımlar. Zaten gittiğim yerde "Hanımlar Lokali" diye geçiyor. İlk kez hanım hanımcık bir durumda ve ortamdayım bu arada:) En gençleri bendim sanırım. İki hanımefendiyle sohbet ettim. Diğerleri pek cana yakın gözükmediler. Belki erken olduğu için afyonları henüz patlamamıştı, bilemiyorum. Bir teyze diğerlerine bir haftalık vücut arındırma detoksu yaptığını ve hatta kendi kendine lavman yaptığını söyleyince, kulaklarıma inanamadım. Sezeryan olunca, gaz çıkarttıktan sonra hastahaneden eve gönderiyorlardı. Sabırsızlandığımı gören doktorum istersen lavman yapalım demişti. Ben de "artık kurcalamayın beni, evde çıkmaz mı bu gaz " diyince gülerek" ben çıkmayanını görmedim "diyerek, eve gitmeme izin vermişti. Zira evde de doğal ortamda, doğal olarak çıkmıştı:) neyse lafı uzatmayayım. Gözünüzün her gördüğüne inanmamanız gerktiğini, tam anlamıyla fark ettim. Hani böyle rahat rahat kolunu bacağını esnetiyor insanlar, o sevimli topun üstünde o yana bu yana çocuklar gibi şenler ya. Alakası yok, canım çıktı. Toptan nefret ettim. Ne bacaklarımın arasında durdu, ne popomun altında. Düzgün tutacağım, diye sinir oldum. Bu arada acı gerçek, bildiğiniz "kalas" olmuşum. Hiçbir hareketi doğru yapamadım. Kalın eşofmanlardan ve formsuzluktan sırlsıklam oldum. Çıktığımda kaşım gözüm kaymıştı. Başta konuştuğum hanımefendiler (annemden çok çok büyükler) bana gülümseyip, günün geri kalanında ağrı kesici almamı tavsiye ettiler. "Biz de böyleydik" demeyi de ihmal etmediler. Çıkar çıkmaz bir taksiye yöneliyordum ki, dolmuşu fark ettim. Hemen attım kendimi. Böylelikle spordan sonra yokuş yukarı yürüme fikrinin, bir fantazi olduğunu anlamış bulundum. Tabi bir de platess ve fıtness seanslarını aynı güne koyarım diyordum. O da fantazinin Allahı oluyor bu durumda. Bakacağız artık. Bu kadar şikayet ettim ama bırakmayacağım. Yılmak yok. Dün akşam Koca bir arızaya giecekti. Gideceği yerin yanında da büyük bir AVM var. Takıldık Bilge' yle. Anne kız üç saat, çok keyifli zaman geçirdik. Önce yemek yedik. Sonra büyükçe bir kitapçıya girdik. Bilge koluna bağladığı uçan balonuyla, bıcır bıcır konuşup, kendine masal kitabı seçti. Bende uzun uzun baktım kitaplara, açtım, okudum, kokladım. Alacalarımızı alıp çıktıktan sonra, fil hafızalı Bilge alt katta büyük bir oyncak mağazası olduğunu hatırladı. Doğru oraya gittik. Ama hayal kırıklığına uğradık, çünkü bomboştu. Bayramda tadilat yapılacakmış o yüzden üç beş parça ürün vardı. Bilge üzerinde çok güzel zürafa fotoğrafı olan bir dosya aldı, kreşde yapıp getirdiği faaliyetlerini koyacak. Bir de rüzgar gülü aldık. Daha önceden aldığı masal kitabı ve koca kafalı kalemin olduğu poşetleri, inatla kendi taşıdı. Balonda elinde bağlıydı. Arkamızda tartışan genç bir çift vardı. Oğlan kaptırmış kendini, kızıp duruyordu yanında ki kıza. Bilge 'nin uçan balonu yanlarından geçerken pat diye yüzüne çarptı. Bir an ne yapacağını şaşırdı çocuk, ben "pardon" dedim ama yanında ki kız gülmeye başlayınca, Bilge de, ben de tutamadık kendimizi. Gerçi oğlan gülmüyordu ama, tartışmıyordu da. O arada koca geldi, bizi eve götürdü. Bilge 9:30 da uykuya dalmıştı. Bir ara gece bizim odada daireler çizerek dolaştığını gördüm. "Çişim geldi" diyordu, koridorun ışığı da yanmıyordu, iyi bulmuş yolunu dedim . Tuvaletten sonra gene yattı uyudu. Sabah gene en son o kalktı. Dün akşam aldığı herşeyi (balon hariç) yüklendi , kreşe götürdü.