BEN YAKIŞIKLIYIM DEĞİL Mİ?

Bu günlerde sürekli bu soru dilimizde. Ne kadar " kızlar güzel, erkekler yakışıklı olar" diye açıklamaya çalışsak da inadı inat. O "yakışıklı" bir kız. Allah' tan "askere gitme" isteğini unuttuğu için, buna da şükür diyoruz:)) Kızım bu sene sık sık belirttiğim gibi "kocaman" oldu. Tam gün kreşe gidiyor. Bir günde, binlerce soru sorabiliyor. Çok güzel şarkılar söylüyor. Mutfakta vakit geçirmeyi seviyor. Oyuncak araba düşkünlüğü devam ediyor, bebeklerin yüzüne bakmıyor. Çanta bağımlısı, sabahları üzerinde pijamaları saç baş dağınık ama çantası elinde oluyor. Atları çok seviyor, nerdeyse sürekli atlardan bahsediyor. Bayramlarda çok mutlu oluyor, çünkü tüm sevdiklerini bir arada görüyor. Yeni tadlara daha açık. Çikolata delisi ama meyve de yiyor. Sinema ya da tiyatroya korkmadan gidebiliyoruz, hiç sıkılıp çıldırmadan seyredebiliyor. Kendine ait çizgi film ve animasyon filmlerden oluşan bir DVD arşivi var. Hala her duyduğu hareketli müzik parçasında dans ediyor. Uyanmasına yakın yanına yatarsanız, öpe koklaya uyandırıyor sizi. Bir de minik ellerini yüzünüzde şefkatle gezdiriyor, hatta abartıp şefkate boğuyor. Gözlerine gözlerinizi dikip bakarsanız çok utanıp "bakma bana öyle "diyor.(özellikle babaya) Babayla akşam kudurmaları hala revaçta. Baba pes edip bir kenara yığıldığında, etraf savaş alnına dönmüş oluyor. Hala anne, babaya şikayet ediliyor ve hala baba bunları yiyip anneye saçma sapan sorular sorabiliyor. Anneyse evde sessiz çığlıklar atıp ya örgüsüne ya da kitaplarına gömülüyor. Eskiden yazdığım bir şiirimi ekliyorum bugün..

KAHRAMAN

Bu şehri düşünüyorum

büyütüp gözümde kocaman yaptığım şehri

ve o büyüdükçe

küçülen yüreğimi,

hayallerimi ve umutlarımı...

Zamanın su gibi akıp geçtiği

şu koca dünyada

ömür denen teknemi

bu koca şehre,

küçük yüreğime,

akıntıya, fırtınaya yani herşeye rağmen

yüzdürmeye çalışıyorum

ve bu yüzden

kendimi kahraman ilan ediyorum.

Yeryüzündeki milyonlarca kahramandan biri...

S.K.T