TAHTA BONCUKLAR VE POLİMER KİL

Bu kolyeyi dün yaptım. Tahta boncuklarım vardı, önce polimer kille kapladım, sonra üzerine çiçekler yaptım. Fırınladım, ardından vernikledim.
Bilge çok sever mor ve lila rengi dolayısıyla tüm akşam boynundaydı, ancak uyuyunca çıkartabildim:)) Döndüğümüzden beri bir koşturmacadır gidiyor, işler oldukça yoğun. Koca da yine yetişemeyeceğim endişesi, ben de onu teskin etme çabaları. Eve döndüğümüzde o kadar yorgun hissediyorum ki, yemek ardından oturduğum yerde uyuma durumlarındayım. Tabi rutini bozunca ev aldı başını gidiyor.Sabah şöyle bir baktım "bir öğleden sonralık işi var" diye düşündüm. Cumartesi arkadaşımı ağırlayacağım,o yüzden bu "öğleden sonrayı "bugüne çekmek için elimden geleni yapacağım:( Bilge' ye saat kaç olursa olsun "hadi eve gidelim" dediğim anda, kıyamet kopuyor. Başlıyor "gitmeyeceğim" demeye. Dün akşam sonunda deniz gözlükleri olmadan, bir dolu oyuncakla banyo yaptırabildim. Dün bir de ufak bir sağırlık denemesi yaptım. Mutfağı toparlarken Bilge odasından güya kıyafetlerini çıkartamadığı için "annneeeeeee" diye bağırırken, güya onu duymadığımı düşünen Koca efendinin salondan "Sevdaaaaaa, çocuğu duymuyormusun " ciyaklamaları birbirine karışıp bana doğru gelirken tıkadım kulaklarımı. Oh ne güzel oldu, bitirdim işimi. Gittim Bilge' nin yanına göz yaşlarını fışkırtıyor, giyisilerini çıkartmak için en ufak bir çabası yok "yapamıyoruuum " diyor sadece. Yalnız ne kadar sakinim inanamıyorum kendime. Tarif ediyorum böyle yapmalısın diye. Topluyoruz atı, eşeği, gergedanı ve tabiki dinazorları. "Ördek bulamadık "diye yine cırıldıyor, "baba arasın biz banyodayken"diye bu krizi de atlatıyoruz. Bilge' ye banyo yaptırıp, yatırdıktan sonra Koca' yı boykot edip kendi başıma film izliyorum "Demir Adam 2" böööğ bir film, ilkini beğenmiştim oysa, sonrası malum uyuya kaldım.Bir ara gitmişim yatağıma, hatırlamıyorum. Anne olmak, eş olmak, çalışan olmak, insan olmak ne kadar yorucu diye düşünüyorum, şöyle bir kendimi dinliyorum... dinleniyorum...

p.s: Nerdeyse unutuyordum. Sevgili Tülin hanımın bloğundan öğrendim, Türk Böbrek Vakfı'nın yardım kermesi var. Son gönderim tarihi 30 Eylül. Detaylar orda yazıyor. Ben de kendimce ufak bir paket yapıp yolladım. Yardım sever arkadaşlara duyurulur.


Yorumlar

  1. Teşekkürler güzel anne.

    YanıtlaSil
  2. Elinin değdiği her şey gibi bu kolye de çok güzel olmuş sevgili Sevda. Mor, mutluluğun rengiymiş, takana mutluluk verirmiş. Siz de hep mutlu olun. Güzel kızımı öp tatlı yanaklarından

    YanıtlaSil
  3. Sevgili Tülin; asıl ben teşekkür ederim güzelliklere vesile olduğunuz için
    Sevgili Umur, ne güzel, ne kıymetli sözler bunlar. Onure ettin beni. Herkes mutlu olsun, sırf bunun için mor kolyeler yapıp dağıtabilirim:)) Ada' ya, Efe' ye ve sana kocaman öpücükler

    YanıtlaSil

Yorum Gönder