BİLGE' NİN KÖYÜ

Burası bizim kestirme yolumuz, koca geciktiği zaman burdan Bilge' yle on dakikada eve geliyoruz. Oldukça dik bir yokuş var, merdiven olması büyük kolaylık, zira yokuştan iniyoruz ama çıkmak gerçekten çok zor.Çıkmaya kalktığınızda yolun sonunda diliniz dışarda, nefes nefese kalıyorsunuz. Yolun iki tarafı da gecekondularla dolu, yoldan aşağıda olduğu için çatıyla yol nerdeyse aynı hizada. Çatılarda ki kurumuş yaprakları, gezinen kedileri ve gri dumanlı bacaları görebiliyorsunuz. Çocuklar yokuşun başından popolarının altına plastik birşeyler koyup kayıyorlar, nasıl eğleniyorlar. Bilge'yle ben de iç geçirerek bakıyoruz onlara. Kızıma söz verdim kar yağınca yapacağız bu kayma işini. Arabayla bu yokuştan çıkarken de tam bir lunapark konsepti yaratıyoruz. Antalya' dan gelen misafirler genelde arabada çığlık atıyor:)) Etrafa bakarken bazen şaşırıp kalıyorum, yolu nerde bu evlerin diye. Bulmacalardaki labirentler gibi, varla yok arası bir yolu takip edince gidilebilir diye düşünürken "eşyalar nasıl konmuş ki" diye düşünüyorum. Bizim geçtiğimiz yol üzerindeki gecekonduların çoğunun kiralık olduğunu düşünüyorum, hep ilanlara rastlıyorum çünkü. Gecekonduda hayatın zor olduğunu biliyorum, Antalya' da biz de bir süre yaşamıştık. Ama çocuklar için güzeldir, evler iç içe, önlerinde ufacıkta olsa bir bahçe, bahçede yoğurt kaplarında çiçekler, yağ tenekelerinde biberler...

Bilge "burası benim köyüm " diyor.Nerden nasıl çıkardı bilmiyorum, ama düzeltmiyorum onu "evet köyün burası" diyorum. Çatıların çoğunda ve pencerelerde naylonlar var, nedenini sorduğunda "yağmur ve soğuk girmesin " diye seriyorlar o naylonları diyorum, ne kadar etkili olabileceğini düşünerek...

Dün sevimsiz bir haber aldım, endişelendim, üzüldüm ve en çok da korktum. Birkaç gün sonra tam netleşecek.Akşam evde "Buz Devri 2" filmini ilk kez seyreden Bilge' nin kakahalarını seyretmek, sonra ona sarılıp uyumak iyi geldi. Aklımda Sunay Akın' ın dizeleri;

Yoksul Bir Çocuk

yoksul bir çocuk görsem,

yağmur altında üşüyen

köprü olmak geçer

hiç değilse içimden...