MİM

Sevgili Buğday bir mim yollamış. "Anılarınızla, anılarınızın değeriyle ve onları yüklediğiniz eşyalarla ilgili bir yazı" diyor mimde. Dün bütün gün düşündüm, buna en uygun neyim var diye.Anı çok ama, geçmişten gelen eşya yok elimde. Üç kardeşten en büyüğü olmam, büyürken çok ev ve bir de şehir değiştiriş olmam en büyük faktör. Düşünürken aklıma bu battaniye ve elbise geldi. Annemin yaptığı ilk battaniyem, erkek çocuk umuduyla olsa gerek mavi yapmış, ortalarına beyaz inciler dikmiş, öyle güzel, öyle özenliki. Büyürken kardeşlerimle hep birşeyleri paylaştık, giyisileri, oyuncakları ama annem hepimize ayrı ayrı battaniye örmüştü. Evden uçarken de bu battaniyeleri ve küçük bir kıyafetimizi verdi bize (kız kardeş ve bana)

Bu elbise o zamanlar Hollanda' da yaşayan büyükbabamın bir hediyesi. Minicik, cicicik bir şey. En güzeliyse bu elbiseyle fotoğraflarımın olması. Bir yanımda annem, bir yanımda babam, ortada ben. Annem ve babam hatırladığım en genç hallerindeler, fotoğraf siyah beyaz...

Aslında ne zaman nasırlı eller görsem ya da yeni kesilmiş odun kokusu gelse burnuma hep babam gelir aklıma. Marangoz elleri, nasırlı ama sıcacık, şefkatli, sımsıkı...
Allah'tan insan beyninin anıları saklama yeteniği var, yoksa ne yapardık bilmiyorum...