SONBAHAR

Bu sabah yağmurlu bir güne uyandım. Yaz mevsimini çok severim ya, sonbaharı hep keyifsiz karşılarım. Oysa sonbahar demek, doğanın kışa hazırlığını görmek, arada yaz kırıntıları yakalamak, bol bol kahve eşliğinde kitap okumak demek. Tabi yanında kızımın alerjisi, çiçeklerimin dökülen yaprakları, ruhumun kasveti demek. İnsan hep suçlu arar ya, ben de hep Eylül ayını suçlamışım. Eylül demek, hüzün demek, özlemek demek. En sevdiğim varlığı, babamı benden alan ay demek. Alışıyor mu insan, alışmıyor, alışamıyor. Zamanın ne kadar çabuk geçtiğine şaşırıp, anılarla yetinmeyi öğreniyorsunuz. Geçenlerde arkadaşlarımla bir sohbette" bir kadını babası gibi hangi erkek sever" cümlesi geçti, ne kadar doğru değil mi?Ama ben şanslı bir çocuktum, babam sevgisini iliklerime kadar hissettiren bir babaydı.Nurlar içinde yatsın, hergün dualarım onunla, özlemim yüreğimde...
Bu sabah bunları düşünürken, bir çift güzel göz tüylerinin arasından miyavladı bana. Aldım kucağıma "Eylüle kızmıyorum artık, seni getirdi bize bak "dedim. Mırıltılarla karşılık verdi bana...

Yorumlar

  1. Canım benim ne güzel anlatmışsın sonbaharı.

    YanıtlaSil
  2. sevdiklerimizi kaybetmeye hiç alışamıyoruz aslında değil mi, alışmış görünüyoruz sadece.Babacığın nur içinde yatsın. Bende annemi iki sene önce kaybettim, her gün gelir aklıma, bazen yalnız bir köşeye çekilir, ağlarım, ağlamak iyi gelir çoğunlukla.

    YanıtlaSil
  3. Güzel bir Sonbahar paylaşımı...
    Ben de babamı kaybedeli uzun yıllar oldu ama baba sevgisini yaşamış biri olarak mutluyum.
    Dediğiniz gibi minik kedicik geldi başka şeylerin yerini doldurmaya...
    Bu mevsimin de tadını çıkarmalı:)

    YanıtlaSil
  4. sevgiyle büyümek gibisi var mı ?
    Ne güzel anlatmışsın ,içim ısındı okurken

    YanıtlaSil
  5. Sevgili arkadaşlarım çok teşekkür ediyorum, hepiniz çok güzel, çok özelsiniz benim için

    YanıtlaSil

Yorum Gönder