KENDİMLE BAŞBAŞA

Hafta sonundan beri kendimle hesaplaşıp, bolca kızıyorum. Tahammülsüzlüğümle, alıştım zannettiğim yanılgılarımla boğuşuyorum. En sonunda evinde boşalmasıyla (misafir ağırlıyordum bu arada) kendimi sokaklara attım. İlk durak Dost Kitapevi' ydi. İçime çektim içerdeki havayı derinlerime kadar.
Kitaplar aldım, daha çok kitap almak istedim, bir sürü arka kapak okudum. Alacaklarım listesine sıraladım. Ordan çıkıp sonbahar güneşiyle ısınıp, bir dost sesi duydum telefonda da olsa.
Evde boşalltım tüm hurçları ayırdım, gönderebileceğim kıyafteleri, başka ne yapabilirim sorusu eşliğinde Van' a gönderilmek üzere paketledim. Rahatladım mı "biraz" ama sanki hala bir bolon gibiyim, patlayıversem ne iyi olacak. Ama gürültüsüz ve sessizce olsun...

Yorumlar

  1. Yastık kılıfı gibi asmışsın ebrulileri. Ne güzel bir görüntü. Gerginliğin haksız değil ama çoğunluumuz Van için bir yürek olduk. Gerçekten yapılan yardımlar çok güzel ilerliyor. Bu da en azından azıcık da olsa sevindiriyor.

    YanıtlaSil
  2. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  3. Buğdayım sağol canım, umut hep var yapılan her yardım bir umut demek

    YanıtlaSil

Yorum Gönder