BAHARI BEKLERKEN

 Çocukluğum soğuk bir memlekette geçti. Çorumun Alaca ilçesinde, o zaman kar sahiden altı ay kalkmazdı yerden.Ben  sevmezdim karı. Anneme hep sorardım "ne zaman bahar gelecek" diye
  O da "leylekler gelince" derdi, ben babaanneme gidince,  evinin karşısında çatısında leylek yuvası olan eve bakardım, uzun uzun.
Leylekler geldikleri zaman içim coşkuyla dolardı, kısa sürerdi bahar yaza karışıp ( ya da tam tersi) ama ben hep mutlu olurdum. O zamanki mutluluğumu hiç unutmadım, yüreğimin bir köşesinde sıcacık duruyor.
Bu sabah tek başıma ofiste otururken aklıma geldi o zamanlar, çocukluk anılarım, varlığı bir hazine değerinde olan etrafımdaki yakınlarım...
Kızımda sıcacık anılar biriktirsin istiyorum, ilerde aklına geldiğinde içi ısınsın.
Baharı bekliyorum, çıplak dallarına bakıyorum ağaçların, yaprak filizleri görmeyi umarak, eriyen karları izliyorum. Geride bıraktıkları izler umut dolu...

Yorumlar

  1. Ne güzel anlatmışsın Sevda.Umut hep var.

    YanıtlaSil
  2. Bende gülümseyerek okudum yazdıklarını, katılıyorum Tülin ablaya ne de güzel anlatmışsın. Sağlıkla kal.

    YanıtlaSil
  3. Tülin Abla umut hep olsun, hiç bitmesin

    YanıtlaSil
  4. yüregim´de bahar açtı bu yazınla,bende Alaca'lıyım ve seninle birlikde çocukluk yıllarıma gittim sağol;

    YanıtlaSil

Yorum Gönder