İKİ KİTAP

 Malum birkaç kitap birden okumaya alıştım, hatta sevmeye başladım. Birbiriyle çok alakasız görünen bu iki kitabı birlikte okudum. İkisi de ayrı yolculuklar, ikisi de ayrı dünyalar, benim elimde buluştular. Tezer Özlü deyince "edebiyatımızın hüzünlü prensesi" deniyor, gerçekten de öyle. Daha önce okuduğum mektuplarında bahsettiği "Yaşamın Kıyısına Yolculuk" kitabını bu yüzden aldım. Bu yolculuğun arsında Pavese' nin alıntıları, yazarın duyguları, yalnızlığın bambaşka boyutları, aldı götürdü beni...
Diğer taraftan Samuel Jhonson. Önce yazarın bu kitabı yazma sebebi ilgimi çekti. Yazarın annesi 1759 'da ölmüştür. Annesinin cenaze masrafları ve bazı ufak borçları ödemelidir. Yazar bir hafta boyunca akşamları oturur, biten kısımları yayın evine göndererek bir roman- bugün roman tanımına pek uymayan bir roman-yazar. Yazdıklarını bir daha okumaz. Kitap yayınlanır, borçlar ödenir. Sonradan İngiliz edebiyatının başyapıtlarından biri olan kitabın adı; Habeşistanlı Prens Rasselas, yazarın adı Samuel Johnson'dur.(önsözden)

"Siz, hayalin fısıltılarını saflıkla dinleyenler ve umut perilerinin ardından arzuyla gidenler; yaşın, gençliğin verdiği  sözleri yerine getireceğini ve yarının, bugünün eksikliklerini tamamlayacağını umanlar, Habeşistanlı Prens Rasselas' ın hikayesine kulak verin" diyerek başlıyor kitap.
Prens Rasselas eski bir geleneğe göre, tahta çıkma sırası gelene kadar "mutlu vadide" hapistir. Ama öylesine mutsuzdur ki orada... Her istediğini elde etmekten bıkmıştır. Tutar kardeşi ve öğretmeniyle birlikte firar eder. Mutluluğu aramaya "yaşam seçimini" yapmaya gider....
Belki mutluluk, aramaktır mutluluğu...(arka kapaktan)

Bu haftada böylece bitti, okuduklarımı, izlediklerimi, dinlediklerimi ve yaptıklarımı cebime koyup, sıkıntıları geride bırakarak güzel bir hafta sonu diliyorum hepimize. Üstelik bu sabah güneş pırıl pırıl gülümsüyor bana...

Yorumlar

  1. Tezer Özlü'nün bu kitabı gerçekten çok güzel bir yolculuklu, hüzünlüydü ama hüzün de hayatın bir parçası değil mi?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Natali ne kadar doğru söylemişsin hemde büyük bir parçası, sevgiler...

      Sil

Yorum Gönder