Bir fincan kahve, yanında İmza:Kızın

Bayramda anneme gittiğimde hatırladığım en eski kahve fincanlarını sordum. Şekerliği ve çaydanlığı vitrinde du. Annem aradı taradı iki tane fincan buldu, ama altlarını bulamadı. İki fincanı da bana verdi. Annemin genç yaşta ölen amcası getirmiş yıllar evvel bu takımı. Ben amcayı hiç görmedim bir tek siyah beyaz fotoğraflarından bilirim. Kendimi bildim bileli bu takımlar bizdedir. Kim bilir babam kaç kez kahve içmiştir bu fincanlardan. İmza: Kızın kargo paketinden çıkınca yüreğim öyle güp güp attı ki, sanırım bu duyguyu benim gibi bu projeye katılanlar en iyi bilir. Yavaş yavaş okuyorum kitabı, çoğu zaman gözyaşlarımda eşlik ediyor sayfalara. Blog camiasıyla alakası olmayan bir arkadaşım facebooktaki paylaşımlarımı görmüş dün akşam beni aradı. "Nedir bu İmza:Kızın" diye sordu, ben de anlattım. "Tebrik ederim, ne güzel bir iş yapmışsınız" dedi, isterse onunda yazabileceği adresten bahsederken "ben yıllardır babamla konuşmuyorum, uzun hikaye belki bir gün anlatırım, nerede bulabilirim kitabı, benim de katkım olsun" dedi. Babamı bir kez daha görmek için neler vermezdim, ama herkesin ilişkisi bizim ki gibi değilmiş. Bunu şimdi daha iyi anlıyorum. Mektupları okudukça, bana çok yakın, bana çok uzak babalar tanıyorum.
Çok güzel bir kitap oldu. İçeriği, amacı her şeyi çok güzel oldu. Emeği geçen herkese  bir kez daha sonsuz teşekkürler.

Yorumlar

  1. Seninde mi yazın var içinde?
    Sizin de emeğinize sağlık

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Nilhan, evet benimde dahil olduğum tam 114 kızın babalarına yazdığı mektuplar var. Eminim çok beğeneceksin

      Sil
  2. ben de dün gece çoğunu okudum.Kendi mektubuma sıra gelmeden uyumuşum :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tülin Abla kendimi frenleyerek okuyorum, bitmesin diye

      Sil
  3. Ayy bugün gidip alayım heman...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Fiammam alırsın biliyorum canım benim, bakalım nasıl bulacaksın

      Sil

Yorum Gönder