Yıllar Sonra

Geçen sene "Bilge okula başlayınca, ben ne yapacağım " dediğimde bir arkadaşım "çoook eğleneceksin" demişti. Dün aklıma geldi bu söz, "vaktidir" dedim, Bilge'yi okula bırakıp 13:30  seansına sinemaya gittim. Ne kadar zaman olmuş animasyon dışında bir filmi sinemada izlemeyeli ve yalnız sinemaya gitmeyeli. Evliliğimizin ilk yıllarında eve çok yakın bir sinema vardı ve ben tek başıma sinemaya gitmeyi çok severdim. Hatta güzel bir filmse bir de Koca'yla giderdim aynı filme.  Dün tüm bunları düşünerek, salona yerleştim. Salon çok kalabalık değildi. Ön sırada emekli olduklarını düşündüğüm bir grup hatun, bolca bayram dedikodusu yaptı.
Arkamda ergenlikten biraz hallice, film boyunca " Kenan, Kenan " diyen genç kızlar, bir kaç koltuk yanımda da, salonun tek patlamış mısır yiyicisi, baya yaşlıca bir amca oturuyordu.
Gelelim filme "Uzun Hikâye" ben bu hikâyeyi çok sevdim, çok beğendim. Televizyon ekranından izlesem Kenan İmirzalıoğlu'nun beyaz perdeyi dolduran gülüşünü bu kadar fark eder miydim bilmiyorum. Gülümseyerek çıktım sinemadan. Hemen kardeşlerimi aradım, "siz de izleyin" dedim. İzlemeyenler varsa size de aynısını diyorum. Yalnız dönüşte Bilge' ye sinemaya gittiğimi ağzımdan kaçırdım, çok bozuldu, çok sitem etti bana. "Eh dedim gün olur devran döner, sen de bensiz gidersin sinemalara, o zaman ben de sana böyle sitem ederim":))