Ayrıntılar

 Yılın son zamanları olduğundan mı, bir haftadır "Best Violin 100 "  ü ve "Jordi Savall" ı dinlediğimden mi, bilemiyorum ama garip bir hüzün var üzerimde. Garip diyorum çünkü rahatsız edici bir hüzün değil bu hissettiğim. Dingin bir hal diye tanımlayabilirim belki...
 Aslında tanımlamasam da olur belki...
 En çok okul çıkışı Bilge kaldırımda, ben yanında yürürken, boyu boyuma yetiştiği için koluma rahatça girdiği zaman, kaldırım hiç bitmesin diye düşündüğümde hissediyorum bu duyguyu.
Saçına taktığı uzaklardan gelen yusufçuklara bakarken de...
Kalpli, horozlu, renkli şekerlere bakıp iç geçirirken de ...
Süslediği yılbaşı şapkasına bakarken de...
Portakala sapladığı karanfillerin kokusunu duyarken de...
Ona yeni başladığım kırmızı renkli, yumuşacık örgümü örerken de..

Yorumlar