Öğretmen arayınca...

 Dün Bilge'yi okula bırakıp ofise geldim. Bir iki işimi hallettim, tam spora gitmek için toparlanırken ofisin telefonu çaldı. Karşımdaki ses "Bilge' nin annesi, ben öğretmeniyim" deyince benim dizlerimin bağı çözüldü, sesim titremeye başladı. Bilge' nin düştüğünü, dişine zarar verdiğini ve sürekli ağladığını, okula gelmemi rica ettiğini söyledi. Yüreğim ağzımda, hemen okula gittim. Dişi kırıldı kesin diye bekliyorum. Sınıfa girdim bizimki gözyaşları içinde, beni görünce iyice fışkırttı yaşları. Görünürde bir şey yoktu ama yine de hemen toparlanıp diş kliniğine gittik. Hâla ağlıyordu bizimki. Dişçi koltuğunda bir aşağı bir yukarı kaldırdılar, gülümsemeye başladı. Görünürde bir şey yok ama bir de röntgen alalım dediler. Röntgende de bir şey çıkmayınca derin bir nefes aldım. Çıktık dışarıya, bizimkinin ağlamaktan  yüzü gözü  şişmişti. Okula dönelim mi teklifime şiddetle hayır dedi. Ofise geldik. "Bari bana pizza söyle de yiyeyim" dedi. Hadi dediğin olsun bugünlük diyerek gönlünü hoş tuttum. Yemek faslından sonra eve geçtik, Bile çoktan unutmuştu, düşmesini, dişinin acısını ama ben o kadar korkmuşum ki, akşam elim ayağım tutmadı. Kitabımı alıp köşeme sindim, erkenden de uyumuşum.

İlk fotoğrafı bugün okulun bahçesinde Bilge' yele otururken çektim. Bulutlar pamuk şekeri gibiydi.
İkinci fotoğraf ise dört sene önce Antalya'dan getirdiğim kalonçenin.  Yapraklarının azalmasına, kel kel kalmasına rağmen ilk kez çiçek açma sevdasına düşmüştü. Kendisini tebrik edip, çiçeklerinden öptüm:))