Okudum

Aslında okuyalı çok oldu, buraya yazmakta geç kaldım. Utanarak yazıyorum ilk kez Tahsin Yücel okudum. Gerçekten geç kaldığımı düşündüm. "Peygamberin Son Beş Günü" çok etkileyici bir kitaptı. Etrafımda gerçekten edebiyat sever arkadaşlara" Tahsin Yücel okuyorum" dediğimde, neden gözlerinin içinin parladığını anladım.
"Peygamberin Son Beş Günü, sürekli bir bölünmenin öyküsü. Devrimci ozan Rahmi Sönmez, takma adıyla Peygamber, bir kış akşamı Taksim Meydanı' nda arkasından kimsenin gelmediğini bile bile, en önden gidiyormuş gibi bir duygu içinde yürür. Bu yürüyüş bir bakıma onun bütün yaşamını özetler. Hep en önde olduğunu, hep ileriye doğru gittiğini sanırken yaşamın dışına sürüklenir, gerisinde kalır. Hep çevresindekilerle kaynaşmak istemiş ama onlar kendisini şu ya da bu biçimde yarı yolda bırakmışlardır. Gerçek devrimci ozanlara arasına katılmasını sağlayacak "tabutluklar" hayal edip durmuş ama evinde bir tür tutukluluk yaşamı sürdürmüştür. Bir yarı bilinç içinde geçen son beş gününde ise hayallerini gerçekleştirdiğini sanır ama yalnızca yıkılışını yaşar..." (arka kapaktan)

Benim gibi okumadıysanız geç kalmayın, pişman olursunuz...