Dün

 Bilge' yi uzun süredir çarşambaları keman için ek derse götürüyorum. Her defasında suratı beş karış oluyor. Dün okul çıkışı yine giderken, oflayıp puflamaya başladı. Ona güzel bir kitap cümlesi söyledim. "geleceğin için benden bir hediye bu dersler, şikayet etme" dedim. İşe yaradı mı dersiniz? Tabi ki hayır:((ders yarım saat sürdüğü için katlanılabilir bir süreç olarak düşünüyorum. Çıkışta her zaman uğradığımız büyük kırtasiyeye uğradık. Boyalar, fırçalar, renk renk kalemler. Amaç sulu boya almaktı. Sanatsal sulub oyanın fiyatına kocaman bir "yuuuuh" dedim. Üstelik adını aldığı Van Gogh duysa o da benim gibi "yuhhhh" derdi diye düşünüp, suluboya alma işini bir süre erteledim:)) Akman' a uğradık, çıktığımızda hava karamaya başlamıştı.

 "Aaa ay, tabak gibi Bilge bak" dedim. "Dur dur, bir dilek tutayım "dedi:)) "Yav Çoban yıldızı değil ki, aydan bahsediyorum" dedim. "Olsun ben yinede dilek tutacağım "dedi:)) "İyi tut bakalım" dedim.

 Yoldaki çiçek satıcısında nergis aldık. Saksıdaki çiçeğe "funda mı bunlar" deyince "hayır abla erica" dedi. "Aynı şey "dedim inanmadı bana, erica başka bir şey dedi, "hadi len" dedim, içimden. Eve gelince google sordum:))

 Vazo bulamayıp küçük sürahiye nergisleri yerleştirdim. Bir de çiçek dürbünüyle baktım:))

Evi alınca nergis kokusu, kaç zamandır bardakta kök salan üç kök çiçeği saksılara aktardım. Can sularını verdim. "Oh be "dedim. Sonrası yemek, Bilge'ye odasını temizleme fırçası, çay ve kitap okumayla günü bitirdim. Tamam yazıyı da bitiriyorum:))