Hafta sonu

Hafta sonu genel olarak her zamanki rutinindeydi. Cumartesi Bilge çok heyecanlıydı. Akşama ufak çaplı keman konseri vereceklerdi. Sürekli endişeli bir sesle "çok korkuyorum, ya yanlış yaparsam" diyerek dolandı durdu. Kursa gitmeden Akman' a uğradık, arayı açmamak lazım:)) İki kocaman ekleri hızlıca bünyeye indiren Bilge "daha iyiyim" dedi:)) Kursa geldiğimizde keman öğretmenimizin babasının vefat ettiğini ve Azerbeycan' a gittiğini öğrendik. Bilge "of keşke çalsaydım bitseydi, şimdi bir hafta daha azap çekeceğim "diyerek beni şaşırttı. Akşam okuma grubuyla nihayet "Bir Yaz Gecesi Rüyası" nı konuşabildik. Eve geç gittik. Pazar sabahı pek neşeli uyandık, bu şarkı yı  olmayan fransızcamla katlederken, çaydanlığın buharıyla kolumu yaktım. Aman ne canım yandı, anlatamam. Yanık kremi, buzluktan nevale kompresiyle toparladım. Bilge'yi kursa bıraktım, arkadaşımla vakit geçirdim. Kurs çıkışı Sevgili Kocam "yemek hazır, sizi almaya geliyorum" dediğinde mutluluktan havalara uçtum. Yemek faslından sonra Tuncer Erdem' in "Bak Gene O Şey" kitabını bitirip, Artun Ünsal' ın "Tel Dolaptaki Karpuz" kitabıyla anılarına daldım. Bilge babasıyla tv'ye takıldı, ben o ara uyuya kalmışım, sonra geç saate kadar uyuyamadım.
Yağmurlu bir Ankara sabahına uyandık bu sabah. Bugün becerebilirsem Çsm' ye uğrayacağım 7-11 mayıs arası Ankara Öykü Günleri başlıyor, programı alayım diyorum. Umarım saatleri uyar. Kapı önündeki tadilatın gürültülü kısmı bitmiş, pek sevindim. Çocuklar bir türlü bu sabah ofisten çıkamadıkları için, yazıyı yazmakta zorlanıyorum. En iyisi uzatmadan kaçayım, güzel bir haftamız olsun dileğimi de ekleyerek...
 Not: kolaja bakınca fark ettim, son karelerden bahsetmemişim. Seramik tabak aldım, parşömene geçirdiğim desenin üzerini toplu iğneyle geçip, kömür tozu döktük. Tabağa böylece desen geçti, ama ben beceriksizce kontur geçerken deseni sildim. Hocam acayip bir sabırla deseni kurşun kalemle tekrar geçti.Devamı haftaya:))