Sığınak

Ev, özellikle de balkon bir nevi sığınak gibi oldu. Bir sürü kitabım var, bir sürü olduklarını bilmek beni rahatlatıyor. Boyalarım var, kağıtlarım, fırçalarım, killerim... İyi ki varlar, onlara baktıkça daha rahat nefes alabiliyorum. Bilge' yi en çok "tembel" olmakla eleştiriyorum ama içimden bir ses "bırak tembel ve rahat bir insan olsun "diye fısıldıyor kulağıma. İyi şeyler yapmak, yazmak, söylemek istiyorum. Kulaklarımı ve gözlerimi sımsıkı kapatıyorum. Kötülükleri görmek duymak istemiyorum.

Daha umutlu yazmak isterdim...kuşlar, böcekler, çiçekler..." hayat ne kadar güzel" demek istiyorum..."insanlar ne kadar iyi"...diyemiyorum. Tek diyebildiğim "insanlar ne kadar bencil", "insanları sevmek istemiyorum" diyebiliyorum ve sığınağıma koşuyorum...