Yeni Yıl

 Biliyorum bütün sevinçleri ya da kederleri yıla yüklemek aptalca farkındayım ama 2016' yı hiç sevmedim.
 Kendimi çok yabancı hissediyorum, herkese ve her şeye. Her gün bir trajedi, her gün bir keder, ölen insanlar, memleket yangın yeri...
Bir yerlerde öldürmekle beslenen, dinin imanının bu olduğuna inanan insan görünümlü yaratıklar var.
Bu sürekli aklımda, bununla yaşamaya nasıl alışacağız bilmiyorum. Güven uzak bir kelime.
Fotoğraflara gelince hayta tutunma çabaları da diyebiliriz suni teneffüste...ya da umut kırıntıları...

Yorumlar

  1. Aa bir de utanmadan ağaç süslemişsiniz. Çık çık çık
    O şaşkın geyiğe, o kokinalara, ve Bilge'nin patiğine bayıldım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok utanmazım:)) çok teşekkürler, sevgiler

      Sil
  2. Yaşadığımız için sorumluluk hissettiğimiz günlerden yaşadığımız için şükrettiğimiz günlere ne çabuk geldik.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Anne kaleminden değil mi, çok sinir bozucu:((

      Sil
  3. Ne de olsa kışın sonu bahardır deyip umuda sarılıyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Naz Pek; çoğu zaman umudumu da bulamıyorum...

      Sil

Yorum Gönder