Yazık...

Doğanın cömertliği, insanın nankörlüğüne rağmen şaşırtıcı değil mi? Beton yığınlarının arasında üç beş ağaç şehre renklerini dağıtıyor.Dallarında kuşlar, seslerini bastıran trafiğe rağmen inatla ötmeye devam ediyorlar. Şehrin ışıkları yüzünden geceleri yıldıza hasret olsa da şehir insanı, özellikle baharda tüy gibi bulutları görüp, gülümseyebiliyor. Her sokağın, her mahallenin, kedisi köpeği var. Sıcakta, soğukta ne yaptıklarını, ne yediklerini içtiklerini, nereye sığındıklarını önemsemediğimiz. Her zaman söylüyorum hayvanları sahiplenmek zorunda değilsiniz, korkabilirsiniz de bunu anlayabilirim. Lakin nefret etmek, zarar vermek, sokağa atmak, belediye kanalıyla toplatmak, şikayet etmek...yazık gerçekten çok yazık, çok üzücü...