Yoğunlaşamamak

Pandemi başladığından beri en çok duyduğum sözcüklerden biri "yoğunlaşamıyorum" oldu. Önce çok anlam veremiyordum ama süreç uzadıkça ben de bu duyguyu küçük çaplı da olsa yaşamaya başladım. 

Resim mi yapıyorum, aklıma okuduğum kitap takılıyor, kitaba geçiyorum, ne pişirsem demeye başlıyorum. Buzdolabının önünde aptal aptal bakarken, faturaları ödemiş miydim diye düşünmeye başlıyorum.

Eski rutinime yaklaşırsam, bu durumumun üstesinden gelebilirim sanki. 

Her gün ofise  yarım gün gidiyorum( eskiden de öyleydi) . Baya faydası oldu, yoga ve nefes rutinleri de zihnimi sakinleştiriyor. Resim de öyle, renkler, çizgiler, desenler terapi gibi. 

Dün "Silahlı Peri" yi bitirdim, güzeldi. Evdeki kitap kulemi düzeltirken Uğur Erkman' ın " Bir Tuhaf İntikam" kitabına rastladım. Şöyle bir bakayım derken, sayfalar arka arkaya akmaya başladı...

Akşam Bilge' nin yoga dersine girdim, kız kardeşte Antalya' dan derse katıldı. Üçümüzün aynı derste olması ayrı bir keyifti, iyi hissettirdi. 

Biraz evvel yönetici kapıdan başını uzattı, iki dakikada binada ne var ne yoksa anlattı. Kim boşanmış, kim evlenmiş, kim yeni ne almış... Gülümsedim, beni kurban seçmesi ayrı bir detay, kimseyi tanımıyorum. Bence konuşacak kimseyi bulamadı, beni kurban seçti:))

Ufak bir alışveriş listem var, markete uğrayacağım, dün manavda yaprak buldum, pişirdim çok güzelmiş. Bakayım varsa biraz daha alayım. (hep annemden almaya alışık olunca, ilk defa para verip yaprak aldım) 

İyi bakın kendinize...