Uzun zamandır burada yaptıklarımı paylaşmamışım. Bugün biraz son yaptığım takılardan bahsedeyim istedim. Yıllardır polimer kille uğraşırım. Yeni bir şeyler arayışım hep sürmüştür. Sevimli şeyler yapmak çok benlik değil gibi gelirdi hep. Ama bu sevimli balıklar, kediler, baykuş falan ortaya çıkınca çok keyifli olduğunu fark ettim. Kesin çizgileri olmamalıymış insanın bu konularda. Şu gerçeği de fark ettim, yaptığın ürünün boyutu ne kadar küçülürse, çalışmak, detay vermek o kadar zor oluyor. Görünüşte minik ve basit olduğuna bakmayın sahiden zorluyor insanı.
Aslında farklı bir şey daha doğrusu desen yapmaya çalışırken, bunlar çıktı ortaya. Çini gibi, keyifli ve güzel oldular sanki. Dün gece başka renk de yaptım ama bu rengin güzelliği bambaşka. Bugün fırınlayacağım. Umarım rengi bozulmaz.
Bu minik evlerse en çok keyif aldıklarımdan. Önce renkli ev fikri ortaya çıktı, sonra minik bir bulut, sonra küçük bir ağaç, onun arkadaşları, yerde yapraklar...
En büyük sıkıntı yardımcı malzemeler. Nasıl bir kordon olmalı, hatta kordon mu, zincir mi bir sürü soruyla geliyor tasarlama aşaması. Kafamda biri sürü fikir var. Acele etmeden, özenerek yapmak istiyorum.
Bez çanta boyama fikri de onlardan biri. Özellikle yaz günlerinde bez çanta kullanmayı seviyorum.
Bu küçük çantaları internette görüp aldım. İlkini böyle boyadım. Tekstil kalemi ve akrilik boya kullandım. İtiraf edeyim çok zahmetli, tek tek uğraşmak çok vakit alıyor.Belkide daha az detay çalışmak lazım.
Selçuk Altun' un "Annemin Öğretmediği Şarkılar" kitabına başladım. Başı biraz karışıktı ama ilerledikçe her şey yerine oturmaya başladı. Özlemişim Selçuk Altun okumayı.
İyi bakın kendinize...
