Yeni okul...

Bayram tatili dönüşünde sık sık asık bir surat ve "offf okul açılıyor yaa" lafı döndü durdu etrafımızda. Pazartesi sabah korkunç endişeli bir suratla kalktı, kahvaltının ardında arabaya atlayıp okula doğru yol almaya başladık. Trafik rezalet.Koca' nın masumane Ankara trafiğinden kaçabileceği (istikamet Kızılay çünkü) düşüncesinin ne kadar acınası olduğunu okula on dakika geç kalarak ıspatlamış olduk. Allahtan tören falan derken sınıf listeleri daha okunmamıştı. Okul bahçesinde benimkinin benzeri bir sürü endişeli surat. Arada bir iki tane geçen seneden tanışan var. Bir ara ingilizce sınıfından hayta olduğunu bildiğim bir oğlanı gördüm. Aman nasıl sevindik. Hemen yanına gittik. Ben annesiyle konuşurken oğlan annesinin zoruyla kafası başka tarafa çevrili" merhaba Bilge" dedi:((
Neyse sınıf listeleri okunmaya başlandı. Bir çınar ağacı kararlaştırdık Bilge'yle alında buluşalım diye. Öğlen yemeği yeriz dedim tamam derken, fotoğraftaki kızın annesi yanımıza yaklaşıp "aynı sınıftalar galiba hadi birlikte çıkın"dedi. O yukarı çıktı, ben sonra çaktırmadan sınıfa çıktım, fotoğrafı çekerken yakalandım. Gülen yüzünü gördüm ya "öff anneye" bile takılmadım:))

Okula geç kaldık dedim ya, hemen servis ayarlaması yapayım dedim. Servisçi abinin "sabah altıyı yirmi geçe hazır olsun " lafını önce idrak edemeyip, sonra şaka yaptığını sanınca ve buna gülen bir tek ben olunca çaresiz kabul ettim. Adam acıdı yazık halime galiba, dönüşte "kıyak yaptım ikici Bilge' yi bırakırım" dedi. İyi bari buna da şükür. İlk kez servisle gidecek, Allahtan telefon kullanma izinleri var. Ben sürekli mesaj yazıyorum servise bindirince. Güzel kızımla başlayan uzun cümleler, önce kısa kısa bir iki kelime yazarken, sonrası yanıtsız... Yeni ergen çocuk hevesi gibi gözüm mesaj ekranında boş umutla kaldım. Dönüşte "niye cevap yazmıyorsun" diye sorunca"çok gereksiz yazıyorsun, yatıp uyusana "dedi. Çok bozuldum ama bir şey demedim. "Uyanınca bir daha uyuyamıyorum " diyemedim."Aklım sende kalıyor" hiç diyemedim. Sabah yürüyüşüne mi çıksam diye düşündüm önce, evin önündeki rampayı düşününce vazgeçtim. Çoktandır ihmal ettiğim bloğumun başına geçtim. Ay ve sokak lambasının buluştuğu ve yavaş yavaş günün aydınlandığı bu sabahtan yazıyorum işte.
Ne diyelim hayırlı uğurlu olsun yeni öğretim yılı. Ergen davranışlarının kalbinizi ezip geçmediği günler dilerim...