ENDİŞE

Dün sabah Koca eve girer girmez doğruca kusmaya gitti. Bilge ve ben şaşkın şaşkın baka kaldık. Bir iki lokma birşey yedi ve yattı yaklaşık yirmi saat uyudu. Sürekli girip çıkıp baktım, birşeyler yemeye ikna etmeye çalıştım ama nafile. Doktora gitmeye de razı edemedim, sabah kötü olursam giderim dedi. İşle ilgili arayanlara durumu anlattım, geçmiş olsunları kabul ettim. Endişe içinde döndüm durdum sabaha kadar. Sabah gözümü açtım elinde bir kupa kahvesi ayakta bana gülümsüyordu.
Kötü zamanlarda kafamın içinde komlo teorileri diyebileceğim tarzda fikirler el ele tutuşur gezerler. Her ne kadar "korku davetiyedir " diye kendimi sakinleştirmeye çalışsamda, hayatımda anlamlı olan herşeyin birden olabileceklerin en kötüsü şeklinde zihnimde dolaşması çok sinir bozucu bir durum. Allah' tan kısa zamanlar bunlar, uzasa biterim zaten.
okuduğum kitabı ofiste bıraktığıma yanarak, evde Ahmet Ümit' in "İnsan Ruhunun Haritası" kitabına başladım. Yazarın, gazete ve köşe yazılarından derlediği keyifli bir kitap. Yapılan bir araştırmada canlıyken ve ölünce insanın beden ağırlığında 21 gr. lık bir azalma olduğu ve bunun "ruhun ağılığı" olabileceği konusu beni baya düşündürdü. Yaşasın demek ki ruhumuzun bir standardı var, tombik falan olmuyor sanırım:))
Bu kolyeyi yeni yaptım, yine tahta boncukları polimer kille kapladım üstüne çiçekler yaptım. Aralarına boncuklar koyup mumlu ipliğe sıraladım.(kafiyeye bakarmısınız)