Eylül

Eylül ayıyla gelip yüreğime oturan hüzün, ayın sonlarına doğru yoğun bir özleme dönüyor. Defalarca yazmışımdır buraya eylül demek, babamı kaybettiğim ay demek , yıllardır eylüle küskünlük demek. Bu sene de farklı olmadı...Yıllar geçse de, ölümün acısı hep aynı yerde duruyor. ve hayat devam ediyor...
Son bir haftadır çok yoğundum, işlerin bu kadar yoğun olması, geç saatlere kadar çalışıp, kağıt kürekle uyuya kalmak aslında iyi geldi diyebilirim. Kafamı doldurdu en azından.
Dün Bilge' nin okulundan " kulağı ağrıyor "muş diye aranınca, koşa koşa Koca'yla gittik. Yüzüne bakar bakmaz salladığını anladım. Doktor faslı (yinede doktora götürdüm), yalancı çoban, arkadaşa küsüp, bütün sınıfa küsülmeyeceği mevzusu günümüzü doldurdu. En son ben kitap okurken, günlerdir elinde dolaştırdığı kitabını alıp yanıma sırnaştı. Kitabı bitirip, bana anlattı. Ardından hazırlanıp spora gittik. Bu arada kuşak sınavı pazar gününe ertelendi. Bizimki iyice heyecanlı, bakalım nasıl olacak.
Onu izlemek aslında hayatı izlemek gibi... büyümesi, kişiliğinin şekillenmesi, öğrenmesi... yazı yazarken, resim yaparken, keman çalarken o minik ellerine gözüm takılır hep.O bundan habersiz, endişelerimden, korkularımdan habersiz...Babamı çok özledim,babamın kızı olmayı çok özledim,  bu özlemin tarifi yok...

Yorumlar

  1. Ben de çok özledim...

    YanıtlaSil
  2. Benim canlarım ... ben de sizi özledim :( sımsıkı sarıldım size ben

    YanıtlaSil
  3. Allah Rahmet Eylesin.

    Paylaşan. Annne

    YanıtlaSil

Yorum Gönder