Günler geçerken...

Pazartesiden beri hissettiğim en bariz duygu yorgunluk. Tabi tatilin ardından bünyeye ağır geldi bu kadar koşturma. İki gündür yaptığım listelere yetişemiyorum. Gün sonunda Bilge' yle birbirimize bakıp "yarın toparlarız" diyoruz, umutluyuz yani:))
Bilgenin defterlerini ve kitaplarını kapladım, tüm kırtasiye eksiklerini aldım. Allah bu konuda herkese yardımcı olsun, bir poşet malzemeye( çoğu evde vardı) bi dünya para verdim.
Ben ilkokula giderken , babam yurtdışındaydı. O zamanlar tıp fakültesinde okuyan dayım iki sene üst üste okul zamanı gelip, tüm ihtiyaçlarımı almıştı, ne sevinmiştim. Babam izine geldiğinde en çok okul malzemesi getirirdi.Renkli, simli, resimli defterler, kalemler, kokulu silgiler, daha neler neler. Okul sırasında elimdeki kaleme bakarken hep babam gelirdi aklıma...
Mevsim birden sonbahara döndü, tezgahlarda mandalina görmeye başladım, şeftalinin ve üzümlerin yanında... Gönlüm mandalinaya dönmedi daha...
Bilge askılı elbise giyip altına diz  kapaklarına kadar çorap, üstüne hırka geçiriyor. Gülümsüyorum...
Akşam Fikret Otyam' ın "Ceylanlar Suya İndi" kitabını bitirdim. Daha önce de "Can Arkadaş" ını okumuştum. Otyam bu kitapları çocuklar için yazdığını söylüyor, anıları var sayfalarda, resimleri, fotoğrafları ama çok hüzünlü. İnsanın ruhunda ince bir yerlere dokunuyor...
Her gün kız kardeş bebişlerin fotoğraflarını yolluyor, dişlerini sıka sıka, fotoğraflara bakıp, iç geçirme olayı bünyemi sarıyor...
Yağmur yağacak sanırım, eve gidip üzerime bir şeyler alayım, iki de şemsiye... gidip bebemi alayım okuldan.
Sonra listemin peşine düşerim...