Doğayla başbaşa

 Bilge'nin "muhteşem bir yer" diye tanımladığı Ayaş' ın İlhanlı Köyü' ne gittik. İlk kez bir patpata bindik.

 Dere kenarına geldik. Ufacık aktığına bakmayın, çocuklar balık bile tuttular bir zamanlar coşkuyla akan, şimdiki bu derecikten.

 Ağaçların hepsi meyveye oturmuş.

 Hangisine elimizi uzatacağımızı bilemedik.

 Kirazlar o kadar bereketliydi ki, dalları yerlere değiyordu.

 Tatlarını tarif edemiyorum, o kadar güzeldi.

Kirazı görür de dutlar durur mu, onlarda sarkıtmışlar  dallarını. Akşam üzeri Bilge eve dönerken astı suratını , " ne güzel bir yerdi, keşke eve dönmeseydik" dedi. Ah güzelim keşke, keşke gözümüzün görebildiği her yerde ağaçlar, yemyeşil bir doğa olsaydı. Keşke evimizin kenarından derler aksaydı, keşke insanlar doğaya, diğere insanlara saygılı ve korumacı olsaydı....