Dolunay

Gerçi geçti ama ben yazmadan geçemeyeceğim. Son zamanlarda hep böyle diyaloglar içinde buluyorum kendimi. Dolunaydandır canım, dolunay...

Pazartesi akşam yoga dersine gidiyoruz. Koca saatlerdir başım ağrıyor diye sızlanıyor. Ben de gizli gizli içtiği sigaralara ve tüm ısrarlarıma rağmen içmediği suya bağlıyorum bu durumu.
Pazar günü sabahtan olan ders pazartesi akşama kaydırılınca kimse aynı enerjiyle gelmiyor derse. Ben çok takılmıyorum, perşembe dersim de akşam olduğu için çoktan alıştım.
"Off başım çok ağrıyor" "dolunaydandır kesin", başka birisi "aaa dolunay mı var, demek ondan böyle nemrutum" diğeri "kesin dolunaydandır"...
En son savasanadan çıkıp, dersi bitirdiğimizde herkesler matlarının üzerine devriliyor ağızlarında dolunaydan hep enerjimiz çok düşük falan da filan da.

Ben gülümseyerek izliyor ve dinliyorum. Gerçeklik payı nedir bilmiyorum ama Dolunay deyince önce kurt adamlar sonrada Can Baba' nın şiiri geliyor aklıma;

Ay! Ay! Ay!

Şu gökteki ay var ya

Şu boktan, şu yarım ay

Bakarsan bakarsan bakarsan

Bi tek sözüme bakıyor benim

dolunay olmak için....