5 Mayıs

Ben çocukken at kestanesi ağacındaki kestaneleri atlar gelip yiyecek zanneder, pencerede beklerdim. Bildiğin yalnız bir çocuktum sabırla beklerdim. İşin enteresan tarafı öyle etrafta at filan gördüğüm de yoktu. Ne zaman bıraktım beklemeyi hatırlamıyorum. Her sene kestaneler çiçek açtığında aklıma geliyor, bu sabah da gördüm ilk çiçekleri, gülümsedim.

Dün bahçedeydik. Şahane amele yanıklarımız oldu. Bahçenin girişe yakın kısmında bir hafriyat var. Dün onu kaldıralım dedik. Günün yarısı bu işle geçti. geri kalan yarısı ağaçların diplerini otlardan ayıklama, yeni filizleri ayırma derken akşamı ettik. Ot yolmakta ne var demeyin. Geçen gün birisine "senin insanlarla bağların bence zayıf köksüz gibisin" demiştim, ne kadar salak bir laf ettiğimi ot yolarken fark ettim. Köksüz mü, hadi oradan, ufacık otun bile nasıl kökleri var. Topraktan çıkan solucanlar, yarım sonra çeyrek solucanlar. Çok bacaklı böcekler, kara kurbağası bile gördüm, toprağa geri kaçtı, kış uykusunda falandı galiba. Eve döndüğümüzde hepimiz bir tarafa devrildi. Bu kadar yorgun olunca uykum alıp başını gidiyor bilmediğim bir yerler. Uyumam gece üçü buldu. Sabah sekizde gözümü açmamla tüm kaslarım buradayım yoklamasına geçti. Oturma kemiklerimden, sırtıma, kürek kemiklerime, el parmaklarımdan, üst bacaklarıma kadar her bir yerim ayrı ayrı bağırıyordu. Akşam Efes'le dönüş yolu gözümde büyürken Koca aradı. Sizi alayım mı dedi, nasıl sevindim anlatamam. 

Sütçü' yü okumaya çalışmaya devam ediyorum. Bir elli sayfa daha okuyacağım devam edip etmeyeceğime öyle karar vereceğim.

Dün yolda Figen Şakacı' nın Bitirgen' ini dinlemeye başladık. Önce kakara kikiri iyiydi ama sonra çok içimize oturdu. 

 Hayatın çok kısa olduğunu yine ölümler hatırlattı. İnsanların arkalarından söylenecek iyi sözleri duymak istiyorum. Ölünün arkasından söylenen kötü sözlere hiç tahammülüm yok. Vicdan diyorum ve diliyorum insanlara azıcık vicdan...