BAŞLIK BULAMADIM



Yıllar evvel ki bir görüntü bu. Ne banka şubesi, ne ecza deposu, ne de sigorta şirketi var yerinde ama tanıdık. Şirketin marangozhanesi önünde bir bank, babam ve annem oturmuş gazete okuyorlar.Karşı yoldan babama bakıyorum göz göze geliyoruz, koşarak yanına gidiyorum. Sarılıyorum, öpüyorum, kokluyorum, nasırlı ellerini tutuyorum; yumuşacık... gözlerim doluyor.Babam anneme " bunda bir haller var" diyor.Sesi şefkat dolu ben konuşmuyorum sımsıkı tutuyorum " geçmişte bir gün bu diyorum" sonra fark ediyorum rüyadayım "lütfen uyanmayım" diyorum. Uyandığım da gözlerim ıslaktı ama mutluydum uzun süredir görmüyordum rüyamda. Saat sabah beş civarıydı kalkıp salona geçtim ve televizyonu açtım.Akşam hiç birşey seyretmedim kitap okurken uyuya kalmışım.Televizyonda Trakya'yı görünce şok oldum.Denizle karşmış topraklar, havada su boruları, helikopterle kurtarılan insanlar.Doğa nasılda bir canavar olmuştu böyle. Tüylerim diken diken oldu.İnsanların ne halde olduklarını düşününce dehşete kapıldım.Umarım herkes dün gece sıcak bir yerde uyuyabilmiştir. Tabi bu ilk dileğim, daha dileyecek bir sürü şey var.
Ben bu görüntüler ve düşünceler arasında tekrar dalmışım uykuya. "Günaydın tatlım benim çişim geldi" diyen bir Bilge sesiyle uyandım.Sarıldım öptüm onu. O da sanki anladı halimi hiç itiraz etmeden kreşe gitti. " Akşam beni almaya gel, görüşürüz" dedi. İşte böyle karman çorman oldum. Bu yüzden yazıma başlık bulamadım. Neyse benden bu kadar...

Yorumlar