BU SABAH...

Bu sabah erkenden ve sürünerek kalktım. Dün çok yorucu bir gündü. Önce kütüphaneye gittik Bilge'yle, sonra spora derken saat 20:00 civarı ikimizde uyuya kalmıştık. Sabah sürünerek de olsa kalkıp giyindim. Yürüyüş için çıktım, ama binanın kapısını bir türlü açamadığım için geri döndüm. Bilge kahvaltılık gevreğini (bir tek onu keyifle yiyor) yerken, ben de dolaptaki yufkadan şöyle çıtır çıtır bir börek yapayım dedim. Böreği fırına verdim, artık yeni pek ayarından anlamıyorum bahanesine de sığınamadığım fırınıma "güzek kızart emi" diye tembihlerken radyoyu açtım. Sağı solu toparladım, derken radyoda İlhan Selçuk' un ölüm haberini duydum.

Bir büyük usta daha ayrıldı aramızdan, ben Bilge' ye yaptıramadığım normal kahvaltıyı, böreğin kızrmasını düşünürken oldu. Hayat böyle demeliyim biliyorum, hergün yeni doğanlar, hergün aramızdan ayrılanlar var. Dünyanın düzeni bu, ama kim doldurur onun yerini...

Dışarı çıktık şarıl şarıl bir yağmur, koşturan, ıslanan insanlar... Böyle hüzünlü başladı sabah. Fotoğraftakiler cuma gününden beri yaptıklarım. İlki yine ipek ve polimer kil buluşması, birkaç da metal aparat ekledim. Maviyi çok severim, mavi kolye de bir deneme yanılma projesi. Onun iyileştirilmiş hali bu yeşilli tutunculu kolye de oldu. Bir de bileklik yaptım, takım olsun diye.

Böyle başladı bugün, yağmurla. Bahar yağmuru gibiydi, şimdi güneş açtı. Ustann bu şiirini paylaşmak istedim, güzel uyu İlhan Selçuk...

BAHAR YAĞMURU

Kırkindi yağmurları sonrası

açan bir güneş gibi, içime doğdun

benim için bir gökkuşağı oldun,

umut oldun

hayat oldun

Seni sordum göklere, seni sordum yağan yağmura

seni seviyor dediler

birlikte bir ömür geçir dediler

sakın ama sakın yitirme dediler

Ne kadar güzel söylediler

Artık benimle en güzel şeyler.

İLHAN SELÇUK