BAŞARDIK, BAŞARDIK...

Neyi başardık? Tabiki ip atlamayı.Hatırlarsınız çok şikayet ettim, çok dert yandım, hafızamı defalarca yokladım "ne zaman öğrenmiştim" diye. Kayıtlara geçile, ip atlayacak bebe beş yaşını geçmiş olmalı, hafiften burun akıntısı olmalı ki, sümüklü bir görüntü şart anladığım kadarıyla. Bir de hastalık bahanesiyle işe gidilmemiş bir gün olmalı. "Başardık, başardık" repliği, Kaşif Dora' dan alıntı, şarkı gibi söylüyoruz. "Hadi kızım atla", "tamam atlıyorum bak"... hep birlikte "başardık, başardık...":))

Bu kareler bale kursumuzdan. Bu arda hocamızla aramız süper:))

Arkadaşımız Yağmur, çok tatlılar değil mi?

Havadan bahsetmeyeceğim diyorum ama yağan yağmur dürtüklüyor beni.
Dün şakır şakır ve gümbürtlü gök gürültüsü ve şimşekler eşliğinde yağdı babam yağdı.
Bu işten çilekler çok memnunken, patlıcanlar ve bir miktar domates boyun büküklüğü içinde.

Diktiğim fesleğenlerden birisiyse ortalarda yok.

Bu sabah hayatımda ilk kez para verip muşmula pardon yeni dünya aldım. Babamın Antalya' da hem ön tarafa, hem arka tarafa diktiği bol meyveli ağaçlar geldi aklıma, hüzünlendim.
Bilge her sabah kuşu kafesinden çıkartıp ofisin içinde koşturuyor, şimdi de o durumdalar. Yalnız entersan olan kuş da uçmaktan çok koşmaya eğimli:))
Bir miktar güneş çıkmış ama dudak büküyorum kendisine, "yetmez bu kadar ruhumu aydınlatmaya, lütfen Mayıs ayına yakışır gibi dur karşımda" diyorum. Bu yazı böyle garip bir yere doğru gidiyor fark ettim en iyiysi burda sonlandırayım.
Unutmadan kolyeleride yeni yaptım:))