HAYAT DEVAM EDERKEN

Bir günde bahar havası sardı buraları. Kısa kollulara büründü herkes, biz hala temkinliyiz.

Katlarımızı yavaş yavaş çıkartıyoruz, malum hastayız.

Kırk yıllık ahbap oldular biranda, hala bu iletişime şaşırıyorum, zaman ilerledikçe ip nerde kopuyor diye düşünür oldum bugünlerde.

Süsenleri görünce düşünmeyide bırakıyorum bir kenara,

mis gibi tadını çıkartıyorum.

Doğada gördüğüm her renk ayrı bir melodi sanki, ruhumu dolduruyor,

Otlar, yabani çiçekler bile ayrı güzeller.
Birgün önce Kocamaın rahatsızlanması bana yusuf yusuf saatler yaşatırken, sonuçlar çıktığında ben derin bir nefes alıp şükrederken, iki kat aşağıda yaşayan ev sahibim, son nefesini vermiş.
Ahmet Amca benim bu şehirde tanıdığım ilk insanlardandı. Eve gelip kocaman bir tencere yayla çorbası pişirirken aklımdan hep haytın tezatlıkları geçti. Aldım çorbayı aşağı götürdüm, elimden geldiğince yardımcı oldum, bizim millete bol bol küfür ettim. Sabah Bilge' yle babası arasındaki konuşmayı dinledim.

Bilge: baba Ahmat Amca ölmüş biliyormusun,
Baba: evet öyle olmuş
Bilge: artık bu dünyada yaşamıyacakmış
Baba: hımm evet
Bilge: Baba Ahmet Amca artık televizyondaki dünyada mı yaşayacak
Baba: bilmem....

Ard arda karamsar yazılar oldu böyle ama keyifsiz değilim.
Yaşayıp sağlıkla, içinde şen kahkahalarla ya da bir kaç küçük gülümsemeyle bitirdiğimiz
hergün bir armağan belkide
"sıradandı" diye niteleyebileceğimizden farklı...