Geçen Hafta

Hala mart ayında bozkırda kar görünce bozuluyorum, gerçi haziran ayında görünce daha fena hissettiriyor. Taş çatlasa bir elin parmaklarını geçmeyen kayısı bereketsizliğine rağmen, baharı bir dolu çiçekle karşılayan ağacın hali içimi sızlattı. Pembe çiçeklerin üzerine yağan karlara baktıkça üşüdüm. 

Ömür İklim Demir'in Kum Tefrikaları' ı da bir taraftan sıkıştırdı, iyi hoş ilginç bir kurgu ama akmıyor sanki...Neyse yarıladım, bu hafta bitiririm. 

Kafam dağılsın diye Jonathan Swifit'in bunaması bölümünü okuyarak, topuğuma topuğuma sıktım :))

Sen Şarkılarını Söyle filmini izledim, biraz nefes aldım derken Bilge yeni merakıyla haftamı şenlendirdi. Sanat tarihine merak sardı. Önceki hafta Bauhaus sanat akımıyla yatıp kalmışken,geçen hafta Art Nouveau' ya geçti ve akımın önde gelen ismi Antoni Gaudi onu büyüledi. Bitmeyen La Sagrada Familia ile ilgili ulaşabildiği her şeyi okudu, izledi. Tabi bana da yolladı. Yolladıklarını izlemediysem hiç dert etmeden uzun uzun anlattı. Koca ve ben keyifle dinledik. Onun bu hali, bu heyecanı bizi de etkiledi. Yapılacaklar listesinin en başına bir gün La Sagra da Familia 'yı görmek eklendi.

Perşembe ve cuma günleri notere uğramak zorunda kaldım. Çok fenaydı, tıklım tıklım, umursamaz...

Cumartesi Bilge' ye kitapçıya gitme sözü vermiştim ama yataktan çıkamadım. Üstelikte kar yağıyordu.Pazar günü daha iyi hissedince düştük yola. Üç kitapçıyı bir saatte gezip, elimiz kolumuz kitap dolu eve döndük. Akşam Efes'i parka götürdük, dört ayaklı çocukları özlemişim. Tepiştik, sevdik birbirimiz, iyi geldi:)) Sonrası ev, uyuklama, rüyadan rüyaya atlama... 

Bu arada bozulan kombiyi tamir eden Koca ise kendini dahi ilan etti, bir havalar evin içinde. Bir iki tamirat işini de bu gazla aradan çıkarttı:))

Sabah Bilge' nin benden önce kalktığını görünce şaşırdım. Ödevi varmış, yapmayı unutmuş:)) 

Kahvaltı faslı, ardından biz ofise Bilge okula geçti...

Keyifli bir hafta olsun...