22 Eylül

 Bu hafta sonunu iple çektim. Bahçe burnumda tüttü. Yaz boyu hafta içi de sık gidebildiğimiz için bu haftada bire düşme haline alışamadım galiba. Pazar sabahı erkenden kalktık. Kahveler demlendi, atıştırmalıklar alındı, yola revan olduk.Kahvaltı sırasında Koca' ya tüm hafta dinlediğim sonunu o güne bıraktığım Uçarak Yok Olmak isteyen Nergis kitabında kaldığı yerden hızlıca özet geçtim. Gidiş dönüşte ve eve geldikten sonra son bir saatini de dinleyerek bitirdik. Ben sonuna biraz bozuldum. Koca bilmiş bilmiş başka türlü olmazdı dedi. İyi öyle olsun.

İki viyolden tam doksan adet diktiğim tohumlarda birisi kafasını uzatmış. Topraktan çıkan cılız fideye gülümserken hafızama kazıdım diye düşünüyordum ama yine unuttum. Hangi viyola karnabahar, hangisine brokoli attığımı:)) Etiket almak şart oldu...

Geçen hafta başladığım  Şeytan' ın Günlüğü nü yarım bıraktım. Yıllardır dizisiyle şeytan makamını öyle güzel bir yere taşımış ki Lucifer, başka hiçbir şeytan figürü çekici gelmiyor. Zorlamaya da gerek yok, artık yarım bırakmayı öğrendim. Darısı hayır demeyi başarmakta:)

Hafta başı bir önceki hafta yaptığım listeyi kontrol ediyorum. Ufak hedeflerime filan bakıyorum. İyi bir motivasyon aracı benim için. Bu sabah baktım, yokuş aşağı salmışım. Tamam kızmak yok, toparlarız dedim. Hedefleri biraz daha minimalist tutmaya çalıştım, tekrar bir liste yaptım. Sonra kalkıp aile hekimine gittim. Sıra almak için telaşla klavyeye bakan hanımefendiye yardım teklifinde bulundum. Pek kibardı, ne güzel sözlerle teşekkür etti. Ardından bir hanım daha rica etti, onunda kaydını yaptıktan sonra kaba saba bir adam elime kimliğini tutuşturdu. Tek kelime etmedi. Neyse dedim, kedi hep süt içmez. Kibar hanımlar da adamı bakışları ve cık cıklarıyla azarladılar:)

Bu rapor işine kafam bir türlü basmadı. Raporlu ilaçlarıma para ödedim, kullanmam gerekmeyen ilacı önceki reçeteden diye elime tutuşturan eczaneden aptallaşarak çıktım. Neyse yaklaşık üç aydır kullandığım bir ilacımı artık kullanmama gerek kalmadı. Bugünü iple çekiyordum, umarım bu alerji mevsimini de rahatça atlatırım ve gerisi de diğer ilaçlarımın başına...

Sağlam temizlik yapacağım bugün, gerçi pazartesi bunun için iyi bir gün mü bilemedim ama gerekli. Ev yine Meksika çöllerine döndü.

Hakan Akdoğan' ın Nü Peride' sine başladım. İlk birkaç sayfası dolambaçlı cümlelerle  başladı. Hani olurya devrik ama sağlam cümleler vardı, şiir gibi (doğru bir benzetme oldu mu?) işte öyle.

Dinleyecek yeni kitabım da hazır. Aşırı iyi bir tavsiyeyle (Tabi ki Leylakdalım' dan) Vatan Millet Samatya ' ya başlayacağım.

Sanatçının Yolu' nun ikinci hafta çalışmalarına başlıyorum. Düşündüğümden çok farklı etkiledi beni. Bu hafta ordaki pratikleri deneyimleyeceğim. 

Çarşamba günü yeni bir eğitime başlıyorum, eğitim başlasın deneyimimi paylaşırım.

Aman hava ne çabuk soğudu. Bu kadar sert iklim geçişlerini uzun zamandır unutmuştum. Mandalinalara hala mesafeliyim, tezgahlarda hala şeftali varken, ihanetmiş gibi geliyor.

Bahçede maydonoz, nane, ufak turplar, biraz marul ve tabiki bamya hasadı yaptım. (Bu da ne havalı kelime hasat) ya bir de fasülye tabi ki. Tohumluklar ayrıldı, şimdi içlenip buzluğa atılmalıkları yapıyorum. Ne gayretli bir bitki, topluyorum topluyorum bitmiyor:) Bununla komşulara biraz hava atmış olabilirim. Fasülye olmaz demişlerdi olmaz kelimesini uzatarak. 

Fındıklar tuttu mu kısmı henüz anlaşılmıyordu, çemberlerinde ve dimdik duruyorlardı. Umarım toprak ana köklenmelerine müsade eder. (çok romantiğim ama ne yapayım) Bir de yürümenin felsefesinden bahsederken hocalardan birisi ayaklarımız her yürüdüğümüzde toprağı öper dedi.Binlerce kalp benden, yürürken aklıma geldikçe ayaklarıma bakıp hislerimi kolaçan ediyorum.

Güzel bir hafta olsun,

Sevgiler...