04 Eylül

 Hafta Sonunu Alain Gillot' un Bir Ada İcat Etmek kitabı doldurdu. Bir yas hikayesi, hüzünlü ama güzel bir okuma oldu. İnsanların ölümü karşılama şekli, duyguları, üzerinizde yarattığı empati hissi...

Cumartesi sabah aniden düşen hava sıcaklığı ve yağmurla bünye biraz sarsılsa da, serin hava hepimize iyi geldi. Pazar günü de tüm gün yağmurluydu. Şimdi de yağmaya devam ediyor. Uslu uslu yağdığı için birazdan şemsiyemi açıp, kulaklıklarımı takıp, eve doğru yürüyeceğim.

Avm' de istemeden de olsa pek çok insanı gözlemleme durumunda kalıyorsunuz. 

Yirmili yaşlarının başlarında olduğunu düşündüğüm iki genç kadının konuşmaları geldi kulağıma. Zengin birini bulamayacaksan, en azından işi, evi ve arabası olan birisini bul bari dedi. Diğeri tabi canım diye onayladı. Ortaya koydukları standart beni hayretler içinde bıraktı. 

Sekiz on yaşlarında her halinden yaramazlık akan erkek çocuğu elindeki telefona bakıp babasına niye bu telefon 128 Gb. bilmem kimin babası 256 Gb. telefon almış demesiyle babasının okkalı bir küfrü savurması bir oldu. Elinden telefonu da hışımla aldı. Adam haklı dedim. 

En son yine bir erkek çocuğunun eli dolu ve ağzı abur cuburla dolu olduğu halde annesine yeme sakın ben yiyeceğim, sakın yeme demesini şaşkınlıkla izledim.

Sanki tüm çocukların işitme sorunu varmış gibi bağırıp duran anneler, yanındakileri tanımıyormuş, hatta oradan geçiyormuş edasındaki babalar acayipti.

Neyse ki çok kalmadık, işimiz halledip kaçar gibi döndük evimize. 

Güzel bir hafta olsun.