31 Aralık

 Aslında bu fotoğraf bir kaç gün evvelinden. Karmaşık, dağınık ve güzel. Çizim defterlerim, fırçalarım, mumlarım, kahvem ve tabi ki kitaplarım. Müzik havayı doldururken, ayağımın dibine usulca yaslanmış Efes. Bu yılı uğurlarken bu sabah kar da eşlik ediyor. 

Bu yıl çok büyüdüğümü hissettiğim bir yıl oldu. Kendimi daha az kırıp döktüğüm, daha çok sevdiğim bir yıldı. Efes hastalandığından beri içime çöreklenen korkuyla daha barışık, daha kavgasız oldum. Kötü şeylerin, acıların ve özellikle adaletsizliğin gözümü geçip ruhuma sokulduğu bir yıldı. Bunun içinde kalabilmeyi başarabildim. Kendime sarılıp, omuzlarımı pışpışlamayı öğrendim. Yapabildiklerim, yapamadıklarım, bana bu dünyada ayrılan zaman, hepsini tek tek koydum kenara. Hiç biriyle hesabım yok. Olduğu, olabildiği kadar demeye çalışıyorum. Aileme, hayatımda var olan insanlar, sanata, edebiyata, insan bedeniyle ilgili her türlü çalışmaya, çiçeğe böceğe, her akşam batışına tanıklık ettiğim güneşe bin şükür diyorum.  

İcat edilmiş takvimlere göre yeni yılınız kutlu olsun. Yeni fikrinin coşkusu, zamanın düz bir çizgi olmadığı gerçeği ve acının kalıcı olmadığı, el değiştirdiği gerçeği aklımızın bir köşesinde dursun. 

Sevgiler...