HERKES HERKESLE DOSTMUŞ GİBİ...

Yolda okumaya başlamıştım Barış Bıçakçı' nın bu kitabını. Dün bitirdim yine çok güzel ve çok etkileyiciydi.
Ben susayım arka kapak anlatsın size kitabı;
"Tuhaf bir oyun oynuyor sanki insanlar. Birinin öyküsü sürüp giderken, bir hayat devam ederken, yanından geçen, oralarda bir yerde gezen bir başkasına, "öteki" hayatlara ilişiyor gözümüz, gönlümüz. En derin, en gizli, hem de en sıradan öyküler bunlar. Öyküler örüldükçe sesler, görüntüler, hareketler, insanlık halleri çoğalıyor. Hiçbir ses, hiçbir görüntü bir diğerini örtmeden, boğmadan, birbirine ilişmeden...birbirine destek olmadan.
Aynı zamanda bir Ankara romanı bu...Sakarya Caddesi, Yüksel Caddesi, Gar, Ulus,İsmetpaşa Mahallesi, Kale, Bahçeli, 1. Cadde, Kumrular, Tunus, Tunalı, Kuğulu Park, Güven Park, Gençlik Parkı...Hiçbir insanın sıradan olmadığını gösteren öyküleriyle, sıradan insanlar.
Okudukça, körelmiş olan tüm duygularınızın yeniden hassasiyet kazandığını fark ediyorsunuz. Buna seviniyorsunuz. Çok seviniyorsunuz. O sevinçle baktığınızda içiniz de sızlıyor, bu dünyada her şey niye "böyle", diye...
Şair elinden çıkma bir roman."
Söylediğim gibi ben çok beğendim, okumadıysanız mutlaka okuyun derim.