06 Aralık

Dün akşam uzun zamandır ilk kez aydınlık, pırıl pırıl bir gökyüzünün altında gezdik. Dönerken güzel bir gün batımına denk geldik, bin şükür dedim. 

Bu manzarayı izlerken Bidin Dino' ela ilgili bir podcast dinliyordum. Söz döndü dolaştı Nazım'ın ünlü dizelerine geldi;

....

Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?

İşin kolayına kaçmadan ama

Gül yanaklı bebesinin emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil

Ne de ak örtüdeki elmaların

Ne de akvaryumdaki su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini

Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?

Abidin Dino' nun cevaben yazdıklarına gelince;

.....

İnebilseydin o vapurdan

Ayağında Varna'nın tozu

Yüreğince ince bir sızı

Mavi gözlerinde yanıp tutuşan

Hasretle kucaklayabilseydim

Seninle, bir daha.

Davullar çalsa, zurnalar söyleseydi

Bağrımıza bassaydık seni Nazım,

Yapardım mutluluğun resmini

Başında delikanlı şapkan,

Kolların sıvalı, kavgaya hazır

Bahriyeli adımlarla düşüp yola

Gidebilseydik meserret kahvesine,

İlk karşılaştığımız yere

Ve bir acı kahvemi içseydin.

Anlatsaydık

O günlerden, geçmişten, gelecekten,

Ne günler biterdi,

Ne geceler...

Dinerdi tüm acılar seninle 

Bir düş olurdu ayrılığımız, 

Anılarda kalan.

Ve dolaşsaydık Türkiye' yi

Bir baştan bir başa.

Yattığımız yerler müze olmuş,

Sürgün şehirler cennet.

İşte o zaman Nazım,

Yapardım mutluluğun resmini

Buna da ne tual yeterdi;

Ne boya....

Ne güzel bir dostluk, ne kadar kıymetli satırlar. 

Uzun zamandır şiir okumamışım,  iyi geldi.

Keyifli bir hafta sonu olsun....