30 Ocak

 Acayip bir hafta sonuydu. Cumartesi Bilge' yle takıldık. Ne zaman böyle birlikte zaman geçirsek inanılmaz bir insan olduğu düşüncesi tüm benliğimi dolduruyor. Ben de aileme böyle bir duygu yaşatmış mıyımdır diye bir soru geliyor aklıma, cevabı belli. Hiç sanmıyorum... Sonra biraz didikliyorum bunu, hislerin her insan için farklı olduğu gerçeğini unutmadan. Bir canlın temelini oluşturmanın ilahi tarafını da düşünürsek, benim gibi olmasa da buna benzer bir şey hissetmişlerdir. Babamı kaybedeli yıllar oluyor, saymayı bıraktım parmaklarımın yetmeyeceği eşiği geçtiğimizden beri. Çok özlüyorum. Sonra aklıma bedenimde, zihnimde, en küçük hücrelerimde onu barındırdığım geliyor. Yanımda, çok yakınımda oluyor. Bu düşünceler beni sarıp sarmalarken, hiç sevmediğim babaannemden ve amcamdan da parçalar olduğunu fark ediyorum. Çok sevdiğim büyükbabamdan, çok hatırlamadığım diğer büyükbabamdan...Tanımadığım uzak yakın tüm akrabalarımdan...Önce biraz ürkütücü ve sevimsiz gelse de, düşününce büyüleyici bir şey... Bazen kayıtsız oluyorum, taş gibi tepkisiz.... kesin babaannemden geldi bu bana. Bazen şuursuzca yiyorum, bedenimden taşmak ister gibi bu da amcam, belli. Hayır diyememem  çok tanıdık, babam dibimde. Kimseleri beğenmiyorum bazı zamanlar hoş geldin anne...üstelik yaş aldıkça daha çok karşılaşıyoruz sanki birbirimizle. Sonra bu düşünce mantıklı gelmemeye başlıyor, fazla kaderci sanki, kendimi çok kolay aklıyormuşum gibi... Bu konuyu sadece babamın genlerini taşıyor olmanın keyfiyle sınırlayıp bu kuyudan çıkartıyorum kendimi. 

 Kitap şahane, okurken milyon kere "neden daha evvel okumadım " diye söylenip durdum kendime. Filmini de en kısa zamanda izleyeceğim.