22 Nisan

Geçen gün Koca elinde fotoğraftaki bidonla geldi. Önce içini toprakla doldurmuş, delikleri açıp soğanları dikmiş:)) iki gün arayla üstten suluyorum, dibinde de delikler var, orada suyu görünce sulamayı bırakıyorum. Çok çabuk yeşillendiler.

Bütün gün mutfakta dolandım, eksik var mı diye sağ baştan saydım:)) sonunda sıkılıp amaaann dedim, bıraktım...

Biraz resim yaptım, çokça kitap okudum. Ay sonu yaklaşıyor, başladığım kitapları bitirmeli. Birim ufkumu çok açtı, özellikle bütüncül tıp, beslenme mevzuları çok şaşırtıcı.

Akşam üzeri parka gittim, herkesin suratı asık ve enerjisi düşüktü. Sanki bu durum köpeklere de yansımıştı. Kaç kere köpek dalaşı oldu, ayırmak zorunda kaldık.

İnsanlara keşke eğitim hayatları boyunca kendilerine iyi gelecek, onları sakinleştirip onaracak, oyalayacak en çokta ruhlarını besleyecek kazanımlar verilse. Kendine iyi gelmek üzerine yollar açılsa, belki insanlar almaya daha açık olurlar...

Yani bir sevgiliyle, bir kocayla, bir çocukla yahut evcil bir hayvanla hayatın doldurulamayacağını, bir süre sonra geri kalan boşlukta çırpınmanın ne sinir bozucu olduğunu anlayabilseler keşke diyerek konuyu kapatıyorum...

Akşam dizi izlemek için oturmuştum , yine sızmışım:)) Bilge bir ara beni yatağıma götürdü hayal meyal hatırlıyorum...